نجوا کنگان

از قدرنشناسی مقام معلم تا جامعه نشناسی فاصله‌ی نیست !

پاسخی مقدماتی به جناب بهزادی در استقبال از محتوای احساسی و نپخته ی منتشر شده که با عنوان" روح آزاداندیشی، مهارت زندگی و گفت وگو را در دانش آموزان تقویت کنید" اب سردی بود که برپیکر هفته‌ی بزرگداشت مقام معلم ریخته شد؟! عادتاً دانش آموختگان جامعه شناسی که گاهی مطالبشان را می‌بینم هیچگاه اینقدر ناشیانه بدون لحاظ عوامل مختلف و مولفه‌های متنوع شکل دهنده و تاثیر گذار یک عنوان مهم آنهم موضوعی مثل آموزش وپرورش و بی محابا قلب تپنده آن که معلم باشدبه این روندآبکی مورد نقد قرار نمی‌دهند نمی‌دانم عمق مطالعات جامعه شناسی تان چقدر است ؟ اما ... . طبعاً کارجامعه‌ی معلمین هم مانند هر مجموعه‌ی دیگر می‌تواند مورد تدقیق و تفحص و انتقاد قرار گیرد ونویسنده محترم مطلب می‌بایست اول به این نکته واقف باشند که ابعاد شخصیت فعلی خود شان و داشته‌های اجتماعی شان تا حد زیادی مرهون خدمات و تلاش‌های آموزگاران و معلمین است و حداقل اینکه ایشان می‌توانند کم وکسری سیل ، کرونا وتعطیلی تابستان را از حقوق معلمین به حساب بنشینند خود از آنچه چیزی که آموزگاری به وی آموخته که جمع وتفریق را چه زمانی و مکانی بکار گیرد... بسیار خوب معلمی‌دیوار کوتاهی است که هر فراگیرمبتدی سابق و فعلی می‌تواند به فراخور حال وبه ذات احوال بر روی آن خطی بیندازد ! چه برسد به عقده گشایی" سرکوبگری " آنهم یا با زغال یا با قلمی‌کال ! بازهم نمی‌دانم که در چه سطحی پیشه‌ی آموزگاری را تجربه کرده وبه آن اعتقاد داشته اید؟

نوع مطلب : تحلیل مقاله،
برچسب‌ها : نجوای کنگان . از قدرنشناسی مقام معلم تا جامعه نشناسی فاصله‌ی نیست !،
لینک‌های مرتبط :